Laat ik de situatie even schetsen. Twee jaar geleden heb ik met de VVD de kerntakendiscussie in de Staten gelanceerd. Op hoofdlijnen is die dicussie afgerond en hier is een ‘meetlat’ uitgekomen waarlangs het college haar investerings- en bezuinigingsvoorstellen moet leggen. De Staten kunnen zo beter sturen op de keuzes.

Maar dat wil het college helemaal niet. Elke krijgsheergedeputeerde bewaakt zijn eigen portefeuillefort met zijn eigen ambtenaarsoldaten leger en de bijbehorende financiële munitie. Omdat er wat wisselingen in de krijgsheergedeputeerden plaatsvinden heeft men besloten om even nog een jaar de meetlat niet te hanteren en elkaars fort niet te bestoken ondanks dat de troubadour een brief heeft bezorgd dat de soldij voor de soldaten op is, de financiële munitie niet meer wordt geleverd en er misschien wel twee forten overbodig zijn.

Het college heeft dus gewoon niets gedaan met de voorstellen en is het Statenbesluit niet nagekomen. Wij hebben hier bij de algemene beschouwing nog een motie over ingediend die de sympathie van de Staten kreeg maar onuitvoerbaar bleek voor het college. Maar nu is voor de coalitiepartijen ook de grens bereikt. Zij dienden dan ook voorafgaand aan de begrotingsbehandeling een voorstel in om enkel de begroting 2010 vast te stellen en alle voorstellen die betrekking hebben op de volgende jaren en de meerjarenbegroting af te wijzen. Om vervolgens direct daarop met een voorstel te komen om alvast 13 miljoen te preprioriteren bij het nieuwe bestuursakkoord. Bent u er nog. Hoe besluiteloos en inconsequent tegelijk kun je zijn!

Nu werd de voorgestelde begroting 2010 sluitend gemaakt door geld uit de schijf van 2011 te plukken om zo de gaten in 2010 te dichten. De coalitie stelde zo het college voor het blok. Ze stelden liever een begroting met een tekort van 24 miljoen vast dan dat ze keuzes moesten aandragen voor bezuinigingen. Ze bedoelden gewoon dat ze het gedrag van GS betreurden maar zo helder wilden ze niet formuleren. 

Toon Essed, gedeputeerde financiën noemde het in de wandelgangen al een smet op het blazoen van de provincie. Hij moet namens de rijkste provincie van Nederland nu een begroting met een tekort aanbieden aan de minister ter Horst, moet daarbij ook nog eens melden dat de meerjarenbegroting niet op steun van de Staten kan rekenen. Haar eerste vraag zal dan wel zijn, en waar is het Essent geld dan gebleven?

Politiek is keuzes maken. Als je dat niet wilt of kunt moet je een ander vak kiezen. Politicus zijn als er geld valt uit te delen is niet zo moeilijk. In magere jaren, dán komt het erop aan. Ik vind dit een blamage voor de provinciale politiek. Een trofee voor het rariteitenkabinet.