Ik schrijf deze blog net thuis gekomen van een presidium overleg. Dit zijn niet de meest boeiende vergaderingen. Maar saai was het de afgelopen week in de provincie allerminst. Als provinciaal parlement zijn we niet vaak zo zichtbaar geweest als afgelopen week, maar of we met de gouden handdrukken punten hebben gescoord waag ik te betwijfelen.

De uitkomst van het debat is dat we nu als fractievoorzitters de verschillende zaken gaan onderzoeken. Ik zal dat de komende week gaan doen en ben al bijgeschoold dat het zaken zijn die wettelijk danwel bovenwettelijk zijn maar volgens GS niet buitenwettelijk. Snapt u het nog? De definities houdt u van me tegoed.

Ook de volkslied discussie lijkt nu eindelijk afgerond, al zal die nog wel een paar keer oplaaien, altijd goed voor makkelijke publiciteit.

Dan komen we bij het echte werk waar we het voor doen. Afgelopen vrijdag werd de uitwerking van het bestuursakkoord in de commissies besproken. Je ziet de provincie worstelen met het gevoel zichtbaar te moeten zijn, zichzelf graag een schouderklopje te geven en grote ambities te hebben maar dit niet (behalve bij een aantal voorbeeldprojecten) weten om te zetten naar beleid voor heel Brabant. Ik heb GS nog maar eens de passage uit hun bestuursakkoord voorgehouden: “Het zijn vooral de gemeenten, bedrijven en maatschappelijke organisaties die op de werkvloer van de samenleving het verschil moeten maken”.
Dat is toch wat anders dan je overal eigenaar van de oplossing te voelen.

Hermen Vreugdenhil (Provinciaal Statenlid ChristenUnie-SGP NoordBrabant)