1 april moet van tafel! (Bijdrage Hermen Vreugdenhil)

IMG-20191025-WA0006.jpgvrijdag 25 oktober 2019 14:28

Vandaag is het grootste landbouwprotest sinds ik in de Staten zit (2007 red.). Ik snap de enorme hoeveelheid emoties die er zijn heel goed! De zorgen zijn echt heel groot, de emoties in gezinnen loopt hoog op. Er staat veel op het spel. Niet alleen de toekomst van je bedrijf, het bedrijf dat van generatie op generatie doorgegeven is, ook de toekomst van je gezin en de sociale samenhang in de dorpen wordt in gevaar gebracht.

Met het naderen van de deadline voor vergunningaanvraag voelen de boeren de uitwerking van het provinciebeleid. Het is vaak onmogelijk om eraan te voldoen. Het gaat ten koste van dierwelzijn, boeren worden gedwongen een keuze voor luchtwasser te maken met alle risico’s van dien. En dat ook nog eens op een moment waarop u het beleid weer verandert. Nieuwe regels voor intern salderen, onduidelijkheid over beweiden en bemesten, extra eisen bij verkoop van je bedrijf.
Als het dan een groot effect had voor de natuur, dan was er nog begrip voor. Als dan alle sectoren bijdragen dan kon je het nog volgen. Wegverkeer, industrie, en luchtvaart, u laat ze ongemoeid. Daar is enorm veel onvrede over. 

Nu denkt de provincie met het vaststellen van de Interim Omgevingsverordening even een administratieve handeling te doen met enorme gevolgen voor de boeren. Dit gebeurt buiten de inspraak om, zonder overleg met de boeren, zonder eerlijk te communiceren over de enorme consequenties, enkel op basis van een coalitieafspraak ergens gemaakt in een achterafzaaltje.
Die toon klinkt ook door in het voorstel dat hier voorligt. Op de terechte vraag van verschillende gemeente over de haalbaarheid van de deadline zei het college het volgende:
“Dat veehouders (blijkbaar) tot op heden geen actie hebben ondernomen is aan henzelf toe te rekenen. Daardoor is er nu vanwege de PAS uitspraak en het niet beschikbaar zijn van Aerius een probleem”. (Nota zienswijze)
Misschien geeft deze zin wel de kern weer: de afstand van de papieren werkelijkheid van de provincie en de realiteit op het boerenbedrijf. Het geeft de kern weer van het wantrouwen richting de sector wat leidt tot regel op regel op regel.

Het indienen van een vergunbare aanvraag is op dit moment onmogelijk. Regels zijn nog onduidelijk, het nieuwe rijksbeleid wordt voorbereid, provincies nemen tijd om tot december rustig na te denken over de puinhoop die ze aangericht hebben maar het is allemaal de schuld van de boer die eerder actie had moeten ondernemen.
Verplaats u zich nu eens in de schoenen van de ondernemer. Een boer heeft een prachtig bedrijf waar hij met hart en ziel dagelijks werkt voor ons eten, met een (deels) ouder stalsysteem. Tegen die boer zeggen wij met deze verordening: ‘U bent illegaal tenzij u een vergunning aanvraagt of besluit om te stoppen.’ Stel, je vraagt een vergunning aan, dan ben je alle opgebouwde rechten kwijt, met daarbij behorende afroming. Daarnaast is er nog onzekerheid over beweiden en bemensten, en er zijn risico’s op het gebied van nieuwe stalsystemen en dierwelzijn op de koop toe.
Stel, je stopt, dan tekenen je om je rechten bij de provincie in te leveren. Daarnaast blijft er onzekerheid of je deel kunt nemen aan de warme sanering. Dat is de keus waar u honderden boeren gezinnen voor plaatst met de verplichting om op 1 april een vergunning aan te vragen. Het is oneerlijk, onredelijk en onuitvoerbaar!

Dit voorstel is niet alleen slecht voor de boeren, het zet Brabant ook economisch op slot. In de beantwoording was de gedeputeerde klip en klaar: De halvering van de uitstoot dat met het Veehouderijbesluit door GS behaald wordt, wordt uit de markt gehaald en mag niet ingezet worden voor saldering. We nemen de verkeerde maatregelen op de verkeerde plek op het verkeerde moment! De conclusie is, het voorstel is slecht voor de boeren, het heeft nauwelijks effect voor natuur en zet Brabant ook economisch op slot.
Mijn Omgevingswet hart bloedt. De Staten hebben een intensief traject gevolgd gericht op  participatie, het betrekken van alle partijen, en niet meer naar één aspect kijken. We moeten uitgedragen dat we het anders gaan doen. De tijd van alles in verordeningen verplichten is voorbij. Dit is prachtig verwoord in de Omgevingsvisie! Maar op het eerste het beste moment wordt, zonder overleg en alleen gericht op stikstof, door verboden op te leggen buiten de inspraak om, een loopje genomen met de omgevingswetinstrumenten om een afspraak uit een coalitieakkoord er doorheen gedrukt. Dit gaat tegen elke vorm van omgevingswet denken in.

Coalitie, spring over je schaduw heen. De wereld is echt veranderd toen jullie in de achterkamers onderhandelden! Ga het overleg weer aan met de boeren. Geef de gebiedsgerichte aanpak een eerlijke kans. Dat kan alleen als 1 april van tafel gaat en er ruimte wordt geboden voor overleg, betere plannen die goed zijn voor en de natuur en de toekomst van onze boeren en woningbouw weer mogelijk maakt.
We willen daarom uitstel van 2 jaar en de verplichte datum voor indienen vergunning, 1 april 2020, moet van tafel. Deze tijd moet benut worden voor overleg. Daarom dienen wij een amendement in.

Tot slot, ik heb in de afgelopen veel gesprekken gevoerd en ik ben ervan overtuigd dat het draagvlak er is bij de boeren. Maar er is ook een heel dun lijntje. Er staat niet allen voor de boeren veel op het spel, ook voor de provincie staat er veel op het spel. We blijven hoop houden op een verstandig besluit. Voor de boeren, voor de economie en voor de natuur!

« Terug

Archief > 2019 > oktober

Geen berichten gevonden